Exact 104 jaar geleden dat onze harmonie werd opgericht in Deurne Zuid. De weken daarvoor waren er al hevige discussies omtrent de nieuwe wegen die harmonie De Ware Vrienden uit Deurne moest bewandelen voor de nieuwe tijden die zich aandienden. Uiteindelijk zou dit tot een breuk lijden en zou Constant Joris een eigen harmonie oprichten met de benaming Harmonie Ontwaking. Al heel snel zou het ledenaantal groeien tot ±35 muzikanten en een vaste waarde worden in Deurne Zuid. Deurne Zuid stond op dat ogenblik op het punt om afgesplitst te worden van Deurne, als de gemeente Menegem. Zover is het in extremis niet gekomen, maar vandaag is het Rivierenhof eigenlijk nog altijd de grens tussen Deurne Noord en Deurne Zuid. Het was in 1919 niet zo vanzelfsprekend om als vereniging van het Zuid ook iets met het Noord te hebben. Intussen zijn die tijden ook alweer veranderd en heeft onze harmonie in 2021 voor het eerst de stap gezet naar Deurne-Noord, waar we nu nog zitten. Wie graag iets meer verneemt over onze geschiedenis van 19 maart 1919 tot het einde van WOII, die moeten we ietwat teleur stellen. Het grootste deel van ons archief is bij het begin van de oorlog vernietigd om onze leden muzikanten zoveel mogelijk te beschermen, maar ook onze instrumenten. Hetgeen we tot nu konden terugvinden, zijn zeldzame documenten die zich bij de oud-leden bevonden of in andere archieven terug te vinden waren. Omdat onze harmonie een zeer rijke traditie had om zeer veel gemeentepersoneel in haar rangen te hebben, waren zij dus ook een gegeerd doelwit voor de Duitse bezetters, die maar al te graag de volledige ledenlijsten in hun bezit hadden gekregen. Dat is nooit gelukt, maar door allerlei andere omstandigheden kwamen meerdere van onze muzikanten toch in hun handen en zouden nooit meer terugkomen uit de concentratiekampen. We denken daarbij direct aan de voormalige politieagenten, Jaak Van Rillaer (marstambour); Joseph Wuyts (klarinet) en commissaris Frans Van Heymbeeck (trompet). Enkele maanden later zou ook onze trompetter burgemeester Alfons Schneider hetzelfde lot ondergaan. Na de oorlog werden de activiteiten snel weer hernomen en zou de harmonie zich meer en meer ontwikkelen tot een kwaliteitsharmonie die deelnam aan provinciale marswedstrijden en daar zelfs in 1951 een eerste prijs mee behaalde en